Geelwortel (Kurkuma of Koenjit) en de productie van melkzuur

Melkzuur wordt in de meeste gevallen geproduceerd uit suiker en de grootste producent ter wereld is gevestigd in Nederland: Purac, een dochteronderneming van Corbion, voorheen beter bekend als CSM. In vroeger tijden werd melkzuur via een chemisch proces aangemaakt, maar tegenwoordig heeft men bacteriën zodanig ingepast in het proces dat Corbion zichzelf met recht ‘pure by nature’ durft te noemen.

Melkzuur wordt als grondstof gebruikt voor allerlei nuttige producten, voornamelijk bestemd om de houdbaarheid van bederfelijke waar te verlengen, het toevoegen van vitamines en mineralen aan producten en zelfs als basis voor bioplastics.

Bij de productie van geelwortel (Kurkuma of Koenjit) ontstaat nogal wat afval dat Koreaanse onderzoekers gemakshalve maar biomassa hebben genoemd omdat zoiets wat vriendelijker klinkt. Normaal werd dat afval verbrand of gestort op vuilnisbelten, maar nu blijkt uit onderzoek[1] dat deze biomassa ook heel goed kan worden ingezet als grondstof voor de productie van melkzuur.

Het bleek dat men een simpel en efficiënt proces kon bedenken om melkzuurbacteriën (Lactobacillus coryniformis en Lactobacillus paracasei) aan het werk te zetten. Dat betekent dus dat er in de toekomst minder afval zal overblijven en nuttige producten kunnen worden geproduceerd.

Dus Corbion: ik zou die kans aangrijpen om in de gebieden, waar de geelwortel (kurkuma of koenjit) uitbundig groeit, een productielocatie te starten.

[1] Nguyen et al: Production of l- and d-lactic acid from waste Curcuma longa biomass through simultaneous saccharification and cofermentation in Bioresource Technology - 2013