Geelwortel (Kurkuma of Koenjit) en Nierschade

Nierschade is een ernstige complicatie die vaak optreedt bij patiënten met diabetes type 2. Een hoge glucosespiegel (hyperglycemie) is vaak de oorzaak van diverse complicaties bij diabetes, waaronder oxidatieve stress dat verantwoordelijk is voor activatie van ontstekingsprocessen. Het lichaam kan in normale omstandigheden die oxidatieve stress aanpakken middels een eiwit met de naam Nrf2 (Nuclear factor erythroid-derived 2-like 2) dat de expressie van antioxiderende eiwitten reguleert. Bij diabitici is dat eiwit defect geraakt.

Bij diabetes type 2 leiden deze ontstekingsprocessen en oxidatieve stress tot schade aan het weefsel en de functie van de nieren. Het voorkomen is daarom een goede manier om complicaties als nierschade bij diabetes type 2 af te remmen.

Proteïnurie - het lekken van eiwitten in de urine - is een belangrijke marker die schade aan de nieren aangeeft. Bij een onderzoek slikten patiënten met diabetes type 2 twee weken lang 500 mg curcumine per dag[1]. Het bleek dat de gemiddelde waarde van eiwitten in de urine drastisch met ongeveer 70% daalden. Verder bleek dat de daling het grootst was bij patiënten met de ergste nierschade.

Ook was het herstel van het Nrf2 antioxidanten systeem toegenomen bij alle patiënten. Markers voor ontstekingsprocessen waren verminderd met ongeveer 25% na de periode waarin de curcumine werd ingenomen.

Na analyse van de bacteriesoorten in de darmflora constateerden de onderzoekers dat het aantal bacteriën, die een belangrijke rol spelen voor het behoud van een gezonde darmflora en darmbarrière, waren toegenomen na het gebruik van curcumine.

Met dit onderzoek lijkt te zijn aangetoond dat curcumine, het werkzame ingrediënt van Geelwortel (Kurkuma of Koenjit), nierschade als gevolg van diabetes type 2 al op korte termijn kan verminderen.

[1] Yang et al: Curcumin attenuates urinary excretion of albumin in type II diabetic patients with enhancing nuclear factor erythriod-derived 2-like 2 (Nrf2) system and repressing inflammatory signaling efficacies in Experimental and Clinical Endocrinology and Diabetes – 2015