Recentelijk werd op de website van de Vereniging tegen de Kwakzalverij het kritische artikel “Kurkuma is een hype en werkt niet tegen alvleesklierkanker” geplaatst. Zin of onzin? Misschien van allebei iets.
Vooropgesteld: ik ben betrokken bij het bedrijf Springfield Nutraceuticals, aanbieder van voedingssupplementen. Met dit artikel willen we proberen de conclusies in een wat ander daglicht te stellen.
Allereerst een belangrijk punt: curcumine zal niet snel een geneesmiddel worden, omdat het nu als voedingssupplement beschikbaar is. Grote bedrijven zullen geen onderzoek willen doen naar een voedingsstof die al vrij verkrijgbaar is, omdat zij er geen prominente marktpositie mee kunnen verwerven. Curcumine zal dus inderdaad niet snel het predicaat ‘medicijn’ halen.
Dat curcumine pas recentelijk een hype zou zijn geworden is niet zo. Al vanaf eind negentiger jaren bieden wij curcumine aan en de belangstelling hiervoor is in de loop der jaren sterk toegenomen. Dat komt niet alleen door uitspraken van bekende mensen, maar zeker ook omdat er meer humaan onderzoek is uitgevoerd met positieve resultaten.
De opneembaarheid van curcumine was en is een belangrijk terrein van onderzoek en ontwikkeling. Sinds de jaren tachtig, toen hoogleraar H. Timmerman onderzoek deed naar de werkzaamheid en opneembaarheid van curcumine, is er nogal wat gebeurd. In de wereld van technologie, medische wetenschap en ook voedingstechnologie zijn grote sprongen voorwaarts gemaakt. We kunnen en weten nu veel meer.
Met verschillende verwerkingsmethodes is de opneembaarheid van curcumine de laatste jaren vergroot. Dit wordt door verschillende aanbieders van curcumine ook onderbouwd met onderzoeken.
Wij hebben zelf de stap gemaakt om een curcumine, met toevoeging van de natuurlijke olie ar-turmeron uit de wortelstok van kurkuma, te voeren. Met deze vorm zijn dubbelblinde, placebogecontroleerde onderzoeken uitgevoerd bij mensen op het gebied van opneembaarheid, pijnstilling, depressiviteit en ontstekingsremming bij reumatoïde artritis. In de tachtiger jaren werd geen werking gezien. Nu – dertig jaar later - wel.
Naar de effecten van curcumine bij kanker zijn veel cellijnstudies en onderzoeken bij dieren gedaan. Het ontbreekt dus voorlopig aan humane studies. Zou het kunnen zijn dat ook op dit terrein vooruitgang geboekt gaat worden? Wanneer je het Clinical Trial Register van de Amerikaanse overheid bekijkt, zou dat zomaar kunnen.
Eén van de inmiddels afgeronde, maar nog niet gepubliceerde wetenschappelijke onderzoeken is deze: Phase II Trial of Curcumin in Patients With Advanced Pancreatic Cancer door het gespecialiseerde M.D. Anderson Cancer Center in de VS.
Hopelijk geven de onderzoeken meer inzicht in het gebruik van de voedingsstof curcumine en diens metabolieten en geven ze aanknopingspunten voor een ieder die betrokken is bij het behandelen van mensen met deze levensbedreigende ziekte.
